کانیبالیسم (خودخواری)

بیماری کانیبالیسم یا (هم نوع خواری):

پیشتر از بعضی از انواع بیماری های رایج بین طیور صحبت کردیم دراین مقاله درباره ی یکی دیگر از شایعترین انواع بیماری پرندگان به نام کانیبالیسم یا هم نوع خواری خواهیم پرداخت.بروز این بیماری در تمامی پرندگان و ماکیان مانند مرغ ،بلدرچین،بوقلمون و…وجود دارد.در صورت بروز این بیمار پرندگان شروع به خودخواری یا همنوع خواری می کنند.و با نوک زدن به پرنده کناری خود سعی در تخلیه ی روانی خود دارد.و سایر پرندگان نیز با تقلید  از رفتار پرنده دچار کانیبالسم شده و هم قفسی های خود را نوک میزنند.

شایان ذکر است که این بیماری به عنوان یک بیماری روحی قبلا در بین انسان ها نیز اتفاق میافتاده است.

عوامل دخیل در بیماری کانیبالیسم:

۱-تراکم زیاد پرندگان در یک محیط بسته

۲-دمای زیاد محیط پرورش طیور

۳-نور بیش از اندازه در محیط پرورش

۴-کافی نبودن تعداد آبخوری و دانخوری

۵-استفاده از جیره یغذایی نامناسب در با سن مناسب پرنده

۶-بی توجهی و جدا نکردن پرنده مرده یا بیمار در بین گله

۷-استرس و ترس

۸-سایر عوامل(از جمله انگل و شپش)

درمان کانیبالیسم:

۱-افزایش پروتئین در جیره ی غذایی پرنده

۲-کم کردن شدت نور یا کاهش ساعات روشنایی

۳-افزایش نمک به آب آشامیدنی

۴-کاهش تراکم پرندگان موجود در سالن یا در قفس بطوری که نیم متر به هر کدام فاصله باشد.

۵-قرار دادن آب و غذایی کافی و تازه در اختیار پرندگان

۶-افزودن انواع مکمل های غذایی و انواع ویتامین ها به جیره غذایی آنها (استفاده از کنساتره مفید و جیره یغذایی مناسب)

۷-افزایشفیبر در جیره ی غذایی پرندگان

۸-خارج سازی سریع پرنده های زخمی یا مرده از محیط

۱۰-سم پاشی محیط و بدن پرندگان به منظور از بین بردن انگل و شپش ها

۱۱-نوک چینی که معمولا آخرین مرحله میباشد و در زمان جوجگی صورت میگیرد ولی برای سنین بالاتر نیز کاربرد دارد.

(از مقالات بیماری  آنفولانزا دیدن فرمایید.)